"Συλλέγω κεραμικά από διάφορες περιοχές της Ελλάδος και άλλα μέρη όπου βρεθώ. Η κεραμική τέχνη είναι παλιά όσο και ο άνθρωπος, εκφράζει την ανάγκη των λαών για αυθόρμητη δημιουργία με πολλά κοινά στοιχεία στα σχέδια, στα χρώματα αλλά και στις τεχνικές. Εκφράζονται όμως και ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και παραδόσεις: αλλού επικρατούν τα λουλούδια, αλλού τα γεωμετρικά σχήματα, αλλού σκοτεινά χρώματα, αλλού φωτεινά.
Η κεραμική τέχνη αποτελεί τον πρόδρομο της φαγιάνς. Τους πρώτους φούρνους εντοπίζουν οι αρχαιολόγοι γύρω στο 6000 π.Χ. με μία τεχνική σταθερή στον χρόνο και στην γεωγραφία. Από την Μεσοποταμία, στους Ίνκας και τους Αζτέκους 2000 χρόνια αργότερα, τα σχέδια, τα μοτίφ και οι τεχνικές έμειναν ίδια.
Μερικοί πολιτισμοί ήταν πιο προχωρημένοι στην κεραμική τέχνη. Έτσι, μεταξύ 6ου και 4ου αιώνα π.Χ. οι Έλληνες έφθασαν στην τελειότερη μορφή της τέχνης αυτής. Τα ελληνικά βάζα όσον αφορά τη γραμμή, τη διακόσμηση και τα χρώματα αποτελούσαν μνημεία τέχνης.
Η τέχνη ατόνισε στη συνέχεια γιατί οι ρωμαίοι δεν ενδιαφέρθηκαν, το δε Βυζάντιο όπως και ο Ευρωπαϊκός Μεσαίωνας έμειναν μόνο στην παραγωγή χρηστικών αντικειμένων.
Σήμερα στη χώρα μας έχουμε πολλά παραδοσιακά εργαστήρια που αποτελούν χαρακτηριστικά του τοπικού πολιτισμού όπως στη Σάμο, στη Σίφνο και αλλού. Πρέπει να τους δώσουμε δυνατότητες ανάπτυξης με την καλλιέργεια της παραδοσιακής αυτής τέχνης και της σωστής εμπορευματοποίησής της. Θα ενισχύσουν την τοπική τουριστική ταυτότητα και την οικονομική ανάπτυξη."

Αποσπάσματα από ομιλία σε συνέδριο για τον αγροτουρισμό και την λαϊκή παράδοση που διοργάνωσε η ευρωβουλευτής Ρόδη Κράτσα με τον Δήμο Πυθαγορείου, Σάμος, 2005