Οι  Έλληνες αρχίζουν να αντιλαμβάνονται πως οι θυσίες τεσσάρων ετών αποδίδουν καρπούς. Το επίτευγμα σίγουρα είναι μοναδικό. Το μεγάλο πρωτογενές έλλειμμα  μετατράπηκε σε πρωτογενές πλεόνασμα το οποίο και αναμένεται να ξεπεράσει τις προβλέψεις, η ύφεση υποχωρεί, η χώρα μετασχηματίζεται, η εικόνα της στο διεθνές περιβάλλον βελτιώνεται. Σήμερα, η διατηρησιμότητα αυτών των θετικών προοπτικών και η αξιοποίηση τους, αποτελούν τις βασικές προκλήσεις μας.

Σίγουρα, η ελληνική πραγματικότητα δοκιμάζεται από τις  επιπτώσεις της κρίσης και της δημοσιονομικής προσαρμογής με το υψηλό επίπεδο ανεργίας και την έλλειψη ρευστότητας στην αγορά που αποθαρρύνει ή πνίγει την επιχειρηματική δραστηριότητα. Για αυτό πρέπει  κατ’αρχάς να προχωρήσουν οι μεταρρυθμίσεις σε όλους τους κρίσιμους τομείς για την ανάκαμψη. Οι εκθέσεις της Παγκόσμιας Τράπεζας με βάση το επιχειρηματικό κλίμα κατέγραψαν ήδη την άνοδο της χώρας μας στη σχετική κατάταξη κατά 28 θέσεις κατά την τελευταία διετία σε τομείς όπως η πρόσβαση στο δανεισμό, η προστασία των επενδυτών, η πληρωμή των φόρων, το διασυνοριακό εμπόριο και πρόσφατα η ίδρυση μίας επιχείρησης εντός μίας ημέρας, η κατάργηση του θεσμού του υπολόγου στο Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, η απελευθέρωση της αγοράς εργασίας, η λήψη κατασκευαστικών αδειών, η καταγραφή της περιουσίας. Παράλληλα προωθείται εκτεταμένη μεταρρύθμιση στην υγεία, την ασφάλιση, τη δημόσια διοίκηση, ενώ πολλά μένει να γίνουν και να επιτύχουν. Για όλες τις χώρες εξάλλου οι μεταρρυθμίσεις είναι μία συνεχής εξελισσόμενη διαδικασία.

Παράλληλα, η αναγνώριση των προσπαθειών και των θυσιών των ελλήνων πολιτών πρέπει να εκφραστεί έμπρακτα και αποφασιστικά από τους εταίρους και τους πιστωτές μας με βάση το κοινό συμφέρον αλλά και τις δεσμεύσεις που έχουν αναλάβει. Σίγουρα οι τελευταίες τοποθετήσεις των ευρωπαίων αξιωματούχων, που μεταθέτουν την εφαρμογή των αποφάσεων για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους, δεν προσφέρουν την ηρεμία που ζητά η ελληνική και η ευρωπαϊκή οικονομία.

Η Ελλάδα όπως και η Ευρώπη ολόκληρη οφείλουν να διδαχθούν από τα λάθη τους αλλά και να κεφαλαιοποιήσουν  τα χρήσιμα συμπεράσματα και επιτεύγματα που προσέφερε η κρίση, γιατί μπορεί να πέρασε η τρικυμία αλλά κανείς δεν μπήκε ακόμη στο λιμάνι. Κανένας λόγος εσωτερικής πολιτικής της Γερμανίας ή άλλου ευρωπαϊκού κράτους δεν  είναι αρκετός και νομιμοποιημένος  για να μην κάνει το καθήκον της αντιμετωπίζοντας σήμερα «το ελληνικό πρόβλημα» καλύτερα από ότι το έκανε στην αρχή της κρίσης. Πέραν λοιπόν της υποχρέωσης της Ε.Ε. να τηρήσει  τις δεσμεύσεις της απέναντι στη χώρα μας οφείλει και να αποδείξει πως μπορεί αυτή τη φορά να δράσει γρήγορα, προληπτικά και ενωτικά. Ούτε η Ε.Ε. ούτε οι λαοί αντέχουν το διαχωρισμό σε πιστωτές και οφειλέτες.

Και σίγουρα οι ασάφειες της αντιπολίτευσης στη χώρα μας  για τον ευρωπαϊκό μας ρόλο και της πορείας που ξεκινήσαμε, η αμφισβήτηση των δεσμεύσεων αλλά και των επιτευγμάτων της χώρας μας δεν συμβάλλουν στην ασφάλεια και την εμπιστοσύνη που χρειαζόμαστε. Για να μην πούμε ούτε εμείς ούτε οι εταίροι «στερνή μου γνώση να σε είχα πρώτα».

Για το απόκομμα πατήστε εδώ
 

<< Προηγούμενο

Επόμενο >>