Η πρόσφατη πολιτική κρίση του προϋπολογισμού στις ΗΠΑ προκάλεσε μεγάλη ανασφάλεια σε ολόκληρο τον κόσμο, σε συνδυασμό με τη δυσκολία της ευρωπαϊκής οικονομίας να ανακάμψει.

Στο περιθώριο της συνάντησης των γυναικών πολιτικών από την Ευρώπη και τη Νοτιοανατολική Ασία που πραγματοποιήθηκε στη Μίανμαρ με τη συμμετοχή της βραβευμένης  με Νόμπελ ειρήνης  και αρχηγού  της αντιπολίτευσης Αούνγκ Σαν Σου Κι ,έγινα δέκτης πολλών ανησυχιών.

Στις στενά συνδεδεμένες οικονομίες στο παγκοσμιοποιημένο σύστημα οι δύο οικονομικοί και εμπορικοί κολοσσοί ΗΠΑ και Ε.Ε. έχουν μεγάλη ευθύνη να επιλύσουν τα δημοσιονομικά και οικονομικά τους προβλήματα.

Οι δύο περιπτώσεις βέβαια δεν είναι ίδιες γιατί διαφέρουν οι οικονομικές και οι πολιτικές συνθήκες τους. Για την Ε.Ε. όμως η οποία βρίσκεται σε εξελισσόμενη πορεία εμβάθυνσης και θεσμικών μεταρρυθμίσεων  είναι πολύ σημαντικό να πάρει μαθήματα από την κρίση της Αμερικανικής Ομοσπονδίας.

Το πρώτο που θα επισημάνω αφορά στην εμπιστοσύνη των αγορών. Παρόλη την κρισιμότητα της κατάστασης της Ουάσιγκτον, οι αγορές δεν την τιμώρησαν. Η Wall Street συνέχισε την πορεία της  και το  δολάριο δεν κάμφθηκε ούτε αμφισβητήθηκε ως παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα.

Αντίθετα, έχουμε δει την άγρια συμπεριφορά των αγορών όταν στην ευρωζώνη παρουσιάστηκε το ελληνικό πρόβλημα και στη συνέχει αυτά των χωρών του νότου. Γιατί αυτή η διαφορά; Γιατί οι ΗΠΑ έχουν μία πραγματική Κεντρική Τράπεζα που εγγυάται ότι δεν θα μείνουν απλήρωτοι οι δανειστές. Η  Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα είναι περιορισμένη από τη Συνθήκη να πράξει ανάλογα και  όλες οι τολμηρές πρωτοβουλίες που πήρε για τη στήριξη του χρηματοπιστωτικού συστήματος έγιναν αφενός βήμα  αυξανόμενης  της κρίσης και εν μέσω αμφισβητήσεων από κάποια κράτη μέλη αφετέρου.

Στην εμπιστοσύνη των αγορών συμβάλλει επίσης το γεγονός ότι οι ΗΠΑ λόγω του ενιαίου ομοσπονδιακού προϋπολογισμού και της αναπτυξιακής πολιτικής αντέδρασαν γρηγορότερα στην κρίση με ταυτόχρονη μείωση του ελλείμματος του ιδιωτικού χρέους και επανεκκίνηση των επενδύσεων.

Το δεύτερο μάθημα που θα ήθελα να επισημάνω είναι ότι το ομοσπονδιακό μοντέλο ως δομή και εργαλείο από μόνο του  δεν αρκεί για να προλάβει ή  να λύσει τις κρίσεις. Αποδεικνύεται  ότι απαιτούνται καλοί και σταθεροί δημοσιονομικοί κανόνες αλλά και σωστή  πολιτική διαχείριση στο ύψος των περιστάσεων κάθε φορά.

Στην Ε.Ε., ιδιαίτερα στην ευρωζώνη έχει οπωσδήποτε προχωρήσει το σύστημα δημοσιονομικής πειθαρχίας και κοινής διαχείρισης του ευρώ με τους θεσμούς και μηχανισμούς όπως η Ε.Κ.Τ, το νέο Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης, το ευρωπαϊκό εξάμηνο για τον έλεγχο των εθνικών προϋπολογισμών και προχωρούμε την προσπάθεια για την τραπεζική ένωση.

Παράλληλα υψώνονται οι φωνές μεταξύ των οποίων και η δική μου,  για μία βαθύτερη ομοσπονδοποίηση σε δημοσιονομικό επίπεδο για τη διαχείριση του χρέους και του δανεισμού με μία μορφή ευρωομολόγων. Και θεωρώ πολύ θετικές τις πρωτοβουλίες για ενίσχυση του ρόλου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου προς αυτή την κατεύθυνση όπως αυτή που διατυπώνει η καγκελάριος Μέρκελ για ν αναφερθώ μόνον σε επίπεδο αρχηγών κυβερνήσεων.

Για να ξεπεράσουμε όμως τις σημερινές παθογένειες , πρέπει να αναπτύξουμε ένα πολιτικό περιβάλλον που θα αποτελεί τη βάση της νομιμοποίησης αλλά και της αποτελεσματικότητας των πολιτικών μας.

Μέχρι σήμερα η Ευρώπη προχωρεί περισσότερο με ημίμετρα και συμβιβασμούς μεταξύ εθνικών συμφερόντων παρά με κοινή στρατηγική. Απαιτείται μία  δημόσια πολιτική συζήτηση  για το χρέος, το έλλειμμα, τους κοινούς στόχους των Ευρωπαίων, το γεωπολιτικό και οικονομικό παγκόσμιο περιβάλλον μέσα στο οποίο αναπτύσσεται η Ένωση για να μπορέσουμε να δώσουμε πνοή στους ομοσπονδιακούς μηχανισμούς. Είναι αυτό το οποίο οι ΗΠΑ παρόλη τη νοσηρή σημερινή κατάσταση μπορούν να πετύχουν και είναι αυτό που κάνει τη μεγάλη διαφορά από την Ε.Ε. παρόλη την πρόοδο ενοποίησης  της των τελευταίων χρόνων.

Είναι το επόμενο ουσιαστικό ποιοτικό και πολιτικό βήμα που πρέπει να κάνει η Ένωση για να μεγιστοποιήσει αυτά που έχει πετύχει, να τιμήσει και να αξιοποιήσει τις θυσίες των πολιτών της για τη σταθερότητα της νομισματικής ένωσης  και για  το καλύτερο μέλλον. Η συζήτηση αυτή γίνεται όλο και πιο επείγουσα αλλά και επίκαιρη λόγω των ευρωεκλογών του Μάη 2014   και μάλιστα με υποψηφίους για την Ευρωπαϊκή Επιτροπή που θα ορίσει κάθε ευρωπαϊκό πολιτικό κόμμα. Και η χώρα μας  η οποία αναλαμβάνει την προεδρία το ερχόμενο εξάμηνο και έχει νοιώσει βαθιά την ανάγκη μιας αποτελεσματικής Ε.Ε., μπορεί να συμβάλλει τα μέγιστα.

  Για το link πατήστε εδώ

<< Προηγούμενο

Επόμενο >>