Η αναζήτηση έξυπνων εργαλείων για την οικονομική μεγένθυση, την αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού και τη δημιουργία θέσεων απασχόλησης βρίσκεται σήμερα στο προσκήνιο των εθνικών και των ευρωπαϊκών πολιτικών. Στο πλαίσιο αυτό, η κοινωνική οικονομία είναι ένας τομέας ο οποίος πρέπει να αναπτυχθεί στρατηγικά, ιδιαίτερα στη χώρα μας. Ως κοινωνική οικονομία εννοούμε «το σύνολο των οικονομικών, επιχειρηματικών, παραγωγικών και κοινωνικών δραστηριοτήτων, οι οποίες αναλαμβάνονται από τα νομικά πρόσωπα ή ενώσεις προσώπων, των οποίων ο καταστατικός σκοπός είναι η επιδίωξη του συλλογικού οφέλους και η εξυπηρέτηση γενικότερων κοινωνικών συμφερόντων» σύμφωνα με τον ελληνικό νόμο.

Τα στατιστικά δεδομένα των ετών 2008-2011 στην Ε.Ε. αποδεικνύουν πως οι διάφοροι κοινωνικοί φορείς κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης κατάφεραν να περιορίσουν  τη μείωση των δραστηριοτήτων τους και την απώλεια θέσεων εργασίας σε σημαντικό βαθμό συγκριτικά με το μέσο εταιρικό όρο, αναδεικνύοντας έτσι τη βιωσιμότητα καθώς  και την οικονομική και κοινωνική σημασία των σχετικών φορέων.

Οι συνεταιρισμοί, οι αλληλασφαλιστικές εταιρείες (προσφέρουν ασφαλιστικές υπη¬ρεσίες προς όφελος των μελών της βασιζόμενες σε αμοιβαίες συμβάσεις), οι μη κυβερνητικές οργανώσεις γενικώς, τα ιδρύματα, όλοι οι φορείς  που συνθέτουν την κοινωνική οικονομία απασχολούν πάνω από 14,5 εκατομμύρια εργαζόμενους που αντιστοιχούν στο 6,5 % του ενεργού πληθυσμού των χωρών της Ε.Ε.-27. Στη χώρα μας το αντίστοιχο μερίδιο είναι χαμηλό και εκτιμάται μεταξύ 2% και 5%, όταν στη Σουηδία υπολογίζεται άνω του 11%, στην Ιταλία, τη Γαλλία , το Βέλγιο και την Ολλανδία μεταξύ 9% και 11%. Στην Ελλάδα ο νόμος 4019/30-9-2011 για την κοινωνική οικονομία είναι σημαντικός για τη διαφάνεια και την τάξη στις χρηματοδοτήσεις και τη λειτουργία των μη κυβερνητικών οργανώσεων πρέπει όμως να συνοδευτεί και με αναπτυξιακή καινοτόμα προοπτική. Μπορεί να δημιουργήσει ευκαιρίες για τους νέους που αναζητούν ρόλο και απασχόληση, τους μεγαλύτερους που χάνουν τη δουλειά τους αλλά παραμένουν ενεργοί, τα άτομα με ειδικές δεξιότητες και ειδικές ανάγκες. Μέσα από το Ε.Σ.Π.Α., ιδιαίτερα το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο, μέσα από το πρόγραμμα «Δημιουργική Ευρώπη», τα ευρωπαϊκά προγράμματα αστικής πολιτικής αλλά και από τα καινοτόμα εργαλεία που σχεδιάζονται σε ευρωπαϊκό και ελληνικό επίπεδο για την ενίσχυση της ρευστότητας, οι κοινωνικοί φορείς πρέπει να υποστηριχθούν για τη συμμετοχή τους σε αναπτυξιακές συμπράξεις  με κρατικούς και ιδιωτικούς φορείς όπως προβλέπονται και από τη νομοθεσία. Στην Ιταλία και τη Σουηδία κοινωνικοί συνεταιρισμοί συγχωνεύτηκαν πλήρως στο σύστημα πρόνοιας και παροχής υπηρεσιών περίθαλψης, στο Ηνωμένο Βασίλειο οι συνεταιρισμοί εισέρχονται στην εκπαίδευση, στη Γερμανία συνδιάζεται η διαδικτυακή μικροχρηματοδότηση με την ανάπτυξη δικτύου κοινωνικών επιχειρήσεων για τη βιολογική γεωργία και την τοπική παραγωγή.

Σήμερα στην Ελλάδα της κρίσης σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη του Ο.Ο.Σ.Α. ο δείκτης ευτυχίας είναι μόλις 1,3 με άριστα το 3, ενώ οι Έλληνες δηλώνουν ότι νιώθουν αβοήθητοι και μόνοι. Οι πρωτοβουλίες κοινωνικών  φορέων συμπληρώνουν το κράτος, την τοπική αυτοδιοίκηση, τις επιχειρήσεις, ή ανακαλύπτοντας νέους τομείς δράσης μπορούν να συμβάλλουν στην κοινωνική αλληλεγγύη μέσα από βιώσιμες παραγωγικές δραστηριότητες.

Η πείρα, η καινοτομία, η ανησυχία, η ανάγκη κοινωνικής προσφοράς των ενεργών πολιτών κεφαλαιοποιούνται στην κοινωνική οικονομία προς όφελος της ανάπτυξης και της συνοχής. Είναι μία σοβαρή ευκαιρία που η χώρα μας πρέπει να αξιοποιήσει.

 

Για το απόκομμα πατήστε εδώ

 

<< Προηγούμενο

Επόμενο >>